V hornej časti čiastočne spoločne s cestou č.5. Opis cesty v PL: Droga prowadzi pomiedzy lewym filarem (nr. 4.), a skosna rampa, na ktorej rozpoczyna sie Diretissima, i dwie pozostale drogi (nr. 5,6,7). Prowadzi w dolnej czesci sciana czolowa filara, nastepnie w okolicach ostrza (najczesciej nieco na lewo od niego) w swoim srodkowym, latwiejszym odcinku i na lewo od charakterystycznych, bialych okapow z wielkim obrywem i zaklinowanymi, wiszacymi w dachu wantami. Jedyny wyciag hakowy wycenilismy na A2+ (1 miejsce) z uwagi na polke, na ktora spadnie sie, jesli na starcie nie wytrzyma ktoras z wbitych płytko i ukosnie jedynek. Gdyby jej (polki) nie bylo, na pewno dalibysmy temu odcinkowi o pol stopnia mniej. Srodkowa czesc to latwiejsze wspinanie w okolicach ostrza filara (co najwyzej IV+, kilka wyciągow). Biwak wypadl w dwoch trzecich wysokosci sciany, na wyraznym zachodzie (nie jest to jednak dogodne miejsce do spania, tylko pochyla, trawiasta pola, z ktorej w nocy co chwila zsuwalismy się w czelusc...). Dzieki temu, ze w srodkowej czesci występuje spora ilosc latwiejszego terenu, bez problemu mozna dokonac przejscia jednodniowego. Gorny fragment (4 wyciagi) jest najprawdopodobniej zbiezny lub tozsamy z czescia drogi nr.5. (V+, A0 - A1). Przebylismy go klasycznie (OS), wyceniajac wyjsciowe zaciecie na VI+ (może VII-, piekne zaciecie z silowym i wytezajacym wyjsciem przez mała przewieszke). Naszym zamiarem było poprowadzenie drogi przez widoczny z daleka, bialy obryw w lewej czesci tzw. Wielkiego Dachu. Bylby to z pewnoscia najtrudniejszy fragment calej drogi. Jednakze po podejsciu pod Zielona Płyte (pod Wielkim Dachem) okazalo sie, ze wyladowalismy w linii spadku want, ktore zwieszaje sie zaklinowane w dachu ponad nami i wygladaja jakby za chwile miały spasc. Przepiekne, przewieszone zaciecie prowadzi w bialej, poobrywowej skale wprost pod dach. Wszrdzie wokoł pełno jest luznego, bialego rumoszu skalnego, rysa w zacieciu i szczeliny w dachu wypelnione sa zaklinowanymi kamieniami, poleczki pokryte odlamkami. Z uwagi na ten przygnebiający widok i nasze silne przywiazanie do zycia, zdecydowalismy się ominac Wielki Okap po lewej, czego efektem było dolaczenie do koncowego odcinka drogi nr 5 i wyjscie wspolnie z ta droga (prawie na pewno) ponad koncowe spietrzenie filara.